Τι πρέπει να γνωρίζετε για το σκύλο σας

1) ΕΠΙΛΟΓΗ ΖΩΟΥ
Η σωστή επιλογή του ζώου έχει πολύ μεγάλη σημασία και αυτό γιατί θα μας συντροφεύει για 15 περίπου χρόνια. Για τούτο ελάτε σε επαφή με τον κτηνίατρο που θα επιλέξετε και συζητήστε μαζί του ποιο ζώο σας ταιριάζει, ανάλογα με τον χώρο σας ,την κατεύθυνση της ράτσας (φύλακας κλπ), την ψυχοσύνθεση σας, τα οικονομικά σας δεδομένα. Αυτός θα σας πει για τα υπέρ και τα κατά κάθε ράτσας. Θα σας βοηθήσει στην επιλογή του φύλου και θα σας ενημερώσει επίσης, που θα αγοράσετε το ζώο σας ώστε να μην σας εξαπατήσουν και με ποιες εγγυήσεις. Ίσως σας προμηθεύσει και με κάποιο ζώο που χαρίζεται.

2) ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Κατά κανόνα η ξηρά τροφή από επώνυμες εταιρείες, είναι η καλύτερη διατροφή. Όμως ρύζι, κιμάς, κοτόπουλο, μοσχάρι ,αρνί, γάλα (όχι πάντα) μπορούν να αποτελούν συμπλήρωμα ή εναλλακτικές λύσεις. Όχι κόκκαλα. Ψάρι και αυγό, μια φορά την εβδομάδα. Λίγο αλάτι (με εξαίρεση τα καρδιοπαθή ζώα) και ωμό ελαιόλαδο. Τρία γεύματα για ηλικίες κάτω των 6 μηνών ημερησίως, και 1-2 γεύματα για μεγαλύτερες ηλικίες.

3) SAVOIR VIVRE
Χρειάζεται αρκετή υπομονή. Τις 2 πρώτες ημέρες που το κουτάβι θα έρθει στο σπίτι, ίσως κλαίει. Ανοίξτε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο όταν λείπετε, για συντροφιά. Μην το συνηθίζετε να κοιμάται στο κρεβάτι σας! Μεγαλώνοντας θα σας δυσκολέψει. Αγοράστε του ένα κρεβατάκι για κουτάβια.
Για να μάθει να λερώνει σε συγκεκριμένο μέρος ,θέλει υπομονή και επιμονή. Διακόψτε το την στιγμή που λερώνει σε ανεπιθύμητο μέρος και οδηγήστε το μιλώντας του αυστηρά και με δυνατό τόνο στο μέρος που θέλετε. Κλείστε ην πόρτα για 10΄ και αφήστε το μόνο του εκεί. Καθαρίστε το ανεπιθύμητο σημείο και ψεκάστε το με απωθητικό σπρέι ή ξύδι. Πάνες, εφημερίδες που έχουν διαβραχεί με ούρο ή ειδικά σπρέι ,βοηθούν στο να μάθει το ζώο να λερώνει στο σημείο που θέλουμε. Μετά τον 6ο μήνα ζωής ,που θα σταθεροποιηθούν οι κενώσεις του, μπορείτε να το βγάζεται έξω αρχικά 3 φορές την μέρα και όταν μάθει 2 φορές (πρωί-βράδυ).


4) ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΥΠΑΚΟΗΣ
Αρχίζουν στην ηλικία των 3-4 μηνών. Χρησιμοποιούνται πάντα 3 τόνοι στην φωνή. Ένας τόνος εντολής ,σταθερός, κοφτός που δεν τρομάζει το σκυλί. Είναι ο τόνος προσταγής. Ένας τόνος θυμωμένος, αυστηρός, δυνατός. Είναι ο τόνος επίπληξης. Ένας τόνος γλυκός και τρυφερός. Είναι ο τόνος της επιβράβευσης.
Χρησιμοποιείτε πάντα την ίδια λέξη για κάθε προσταγή που δίνεται με την ίδια έννοια π.χ. «κάτω», όχι «κάτσε κάτω τώρα». Βάζετε πάντα μπροστά το όνομα του π.χ. «Ντίνο κάτω», «Ντίνο εδώ» κλπ. Μην εγκαταλείπετε ποτέ μια εντολή που δώσατε αν δεν την εκτελέσει πρώτα γιατί θα το μπερδέψετε. Χρησιμοποιείτε λέξεις με ελάχιστες συλλαβές.

Από 5-6 μηνών μπορείτε να το μάθετε να βγαίνει περίπατο μαζί σας χωρίς να φεύγει μπροστά. Φέρνετε τον σκύλο στα αριστερά σας κρατώντας τον με οδηγό και πνίχτη (λουρί περιπάτου). Όταν το σκυλί φεύγει μπροστά ,τραβήξτε απότομα τον οδηγό προστάζοντας «μαζί»! Αν θέλετε μεγαλύτερη εκπαίδευση, πηγαίνετε σε εκπαιδευτή. Αν ο σκύλος είναι φύλακας και χρειάζεται αγρίεμα, αυτό πρέπει να γίνει από εκπαιδευτή μετά τον 1ο χρόνο. Όμως από 3-4 μηνών δίνετε του να δαγκώνει μια λινάτσα την οποία θα τραβάτε κάπου-κάπου από το στόμα του, για να μάθει να χρησιμοποιεί τα δόντια του. Καλό είναι να μην το χαιδεύει άλλος εκτός από τους ιδιοκτήτες του και σίγουρα να μην έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο. Αν πρόκειται για κυνηγετικό σκύλο η έξοδος στην ύπαιθρο είναι απαραίτητη.


5) ΥΓΕΙΑ
Ένα υγιές σκυλί έχει καθαρό και λαμπερό τρίχωμα, χωρίς εστίες τριχόπτωσης ,υγρή μύτη ,σταθερή όρεξη, σταθερή κινητικότητα, λαμπερά μάτια. Δεν κάνει εμέτους και διάρροια. Δεν βήχει, δεν γέρνει το κεφάλι δεξιά η αριστερά και πατάει και στα τέσσερα πόδια. Η φυσιολογική θερμοκρασία του είναι 38-39 βαθμοί Κελσίου. Στα αυτιά δεν πρέπει να υπάρχει έκκριμα η κοκκινίλα. Τα αντίθετα από τα ανωτέρω, είναι λόγος επίσκεψης στον κτηνίατρο.

ΑΛΛΕΣ ΜΕΤΑΔΙΔΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

Λεισμανίωση (Κάλα-Αζάρ): Προκαλείται από πρωτόζωα του γένους «Λεισμάνια» και μεταδίδεται στους σκύλους μόνο από το τσίμπημα μολυσμένης σκνίπας «φλεβοτόμος» κατά τις απογευματινές και βραδινές ώρες, από άνοιξη ως φθινόπωρο. Πηγή μόλυνσης θεωρούνται τα μολυσμένα τρωκτικά και οι μολυσμένοι σκύλοι.
Ο μολυσμένος σκύλος εμφανίζει αδυναμία, δερματικά προβλήματα, μεγάλα νύχια, αίμα από την μύτη, πληγές που δεν κλείνουν κ.λ.π. Χρειάζεται προληπτικός έλεγχος κάθε τέλος φθινοπώρου γιατί υπάρχει πιθανότητα να είναι φορέας χωρίς να έχει εκδηλώσει συμπτώματα. Το 50-60% των σκύλων στην χώρα μας είναι συμπτώματικοι ή όχι φορείς της Λεισμανίασης. Υπάρχει η δυνατότητα μετάδοσης στον άνθρωπο. Όμως κατά άγνωστη και ευτυχή συγκυρία , είναι απειροελάχιστη στην χώρα μας και αντιμετωπίζεται θεραπευτικά.
Για τους παραπάνω λόγους και επειδή η σκνίπα πετά σε απόσταση 1km περίπου, δεν έχει νόημα η ευθανασία των μολυσμένων σκύλων. Άλλωστε σήμερα τα δοκιμασμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα δίνουν καλά αποτελέσματα. Προληπτικά χρησιμοποιούνται spray και κολλάρα που απομακρύνουν τις σκνίπες, ανοσοενισχυτικά σκευάσματα από το στόμα και φυσικά προληπτικός εμβολιασμός.

Διρροφιλαρίαση: Μεταδίδεται με τα κουνούπια. Το πρόβλημα στον σκύλο, ανάγεται στην ανάπτυξη σκουληκιών μέσα στην καρδιά και στην πνευμονική αρτηρία. Βήχας, κόπωση είναι τα συμπτώματα που θα καταλάβει ο ιδιοκτήτης. Η νόσος είναι ιδιαίτερα έντονη σε περιοχές με αρκετές βροχοπτώσεις π.χ. στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα, όπου κρίνεται απαραίτητη η εξέταση αίματος και η προληπτική αγωγή κάθε μήνα.
Παρασιτώσεις πεπτικού συστήματος ( εχινόκκοκοι, ταινίες, ασκαρίδες κ.λ.π ) : Υπεύθυνα είναι τα ανάλογα παράσιτα , τα οποία προκαλούν κυρίως διάρροιες, εμέτους, απίσχναση. Ιδιαίτερη σημασία έχει ο εχινόκκοκος κι αυτό γιατί στην χώρα μας, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα εχινοκοκκίασης στον άνθρωπο. Το καλό πλύσιμο φρούτων και λαχανικών καθώς και η απαραίτητη αντιπαρασιτική αγωγή των ζώων, ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο μόλυνσης. Έτσι λοιπόν πρέπει να γίνεται προληπτικός αποπαρασιτισμός στα κουτάβια και στα ενήλικα σκυλιά σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, με ειδικά προιόντα που θα συστήσει ο κτηνίατρος.
Ερλιχίωση και πιροπλάσμωση: Είναι μολύνσεις στο αίμα λόγω προσβολής από τσιμπούρια. Χωρίς θεραπεία συνήθως καταλήγουν στον θάνατο. Εμφανίζονται με ανορεξία, αδυναμία, ίκτερο, αναιμία. Στην Ερλιχίωση μπορεί να εμφανισθεί ρινορραγία ενώ στην πιροπλάσμωση, αίμα στα ούρα. Η θεραπεία τους συνίσταται σε ενέσιμα αιμοπρωτοζωοκτόνα και τετρακυκλίνες και ακόμη, στην μετάγγιση αίματος στην περίπτωση πολύ χαμηλού αιματοκρίτη. Προληπτικά χρησιμοποιούνται αντιπαρασιτικά κολλάρα, spray, αμπούλλες κ.λ.π. Απαραίτητος κρίνεται ο αιματολογικός έλεγχος κάθε τέλος καλοκαιριού.